|
|
|
Hoeselt Vrugger | Contact | Zoeken |
- Ach zo zat dat
- èn 't plat gëzaat
- Kiekjes gekeken
- In 't landschap
- In steen, hout en goud
- Uit de volksmond
- Voorvaderen
- Te hooi en te gras
- Links
- Zoeken
- Volledig archief
Ach zo zat dat
"De Goden die uit de hemel vielen" - Deel 1 : Operatie Schweinfurt
Piet Snellings
Het Provinciaal Centrum voor Cultureel Erfgoed van de provincie Limburg zette eind 2020 een on-lineplatform op voor het verzamelen van wetenswaardigheden en lokale gebeurtenissen tijdens WO II.
Het platform kraag de naam "Onder de radar. Zoek mee naar sporen uit WO II".
Je kan er inderdaad 'onder de radar' duiken en meespeuren naar bunkers, loopgraven, bominslagen, kortom alle soorten relicten uit WO II. Voor dat speurwerk zijn er luchtfoto's van de ganse provincie online gezet en kan je op elk hoekje van je dorp of stad inzoomen naar verborgen relicten.
Deze foto’s geven een uniek beeld van het Limburg van toen, tijdens en vlak na WO II. Ze tonen duidelijk de grote veranderingen die het historisch landschap op veel plaatsen heeft meegemaakt, tot de dag van vandaag.
Iedereen krijgt uiteindelijk de kans om die resultaten toe te voegen en ze zo op de kaart te zetten.
Voor elk van de 42 Limburgse gemeenten selecteerde het PCCE een bijzonder verhaal en maakte van deze getuigenis een kort filmpje.
Voor Hoeselt leverde Piet Snellings de bijdrage met het verhaal van de piloten in het bos van Hardelingen.
Kijk en luister zelf :
.
Wat is er op die bewuste 17 augustus 1943 gebeurd en welke zijn achteraf de lotgevallen van de hoofdrolspelers geweest ?
Piet tekende aan de hand van getuigenissen uit eerste hand het verhaal van de neergehaalde Amerikaanse bommenwerper en zijn bemanning, die zich met de parachute konden redden en ergens tussen de bossen en velden van Hardelingen neerkwamen.
Na een diepgaande studie met bezoeken van en aan de hoofdrolspelers geeft hij een grondige en gedetaillerde reconstructie.
______________
Van "Hoesselt" naar "Hoeselt".
Marc Gonnissen
Sinds jaar en dag krijgen we van onze lezers en erfgoedsympathisanten de meest uiteenlopende vragen over het verleden van de Hoeseltse dorpen en zijn bewoners, oude gebruiken en ambachten, historische feiten en wetenswaardigheden.
Zo werd ons onlangs door een lezer de volgende vraag gesteld:
“Ik kan nergens terug vinden waarom en wanneer de schrijfwijze van Hoeselt is veranderd 2 ‘s naar 1‘s.”
Dit leek ons een terechte vraag, waarop in onze documentatie en archieven niet onmiddellijk een pasklaar antwoord voor te vinden was.
Na enig opzoekwerk hebben we kunnen achterhalen waarom en wanneer de schrijfwijze van Hoeselt definitief werd overgezet van een dubbele “ss” naar een enkele “s”.
_________________
INDUSTRIËLE REVOLUTIE IN SINT-HUIBRECHTS-HERN
Piet Snellings
1. DE OPRICHTING
Gerda Lecoque
Peter Snellings was een ondernemend man.
Samen met zijn broer Arnold, Gerard Buckinx, Christiaan Vanvinckenroye en Richard Willems, startte hij op 15 februari 1920 een heuse stoomzagerij.
Het is frappant, dat vier van de vijf stichters in de Herenstraat woonden en eigenlijk buren waren. Gerard Buckinx woonde in Luik.
Vijf jaar na de oprichting overleed Christiaan Vanvinckenroye.
Na het overlijden van Richard Willems in 1957, bleef Peter Snellings alleen over als eigenaar en beheerder.
André Dieu, een levensverhaal 1893 - 1972
Widoye - Soltau - Hoeselt
Hij werd geboren op zondag 8 januari 1893, als oudste van de zeven kinderen van Jean-Baptist Dieu en Anna-Maria Wijnants.
Het gezin Dieu woonde in Widoye, onder Bommershoven.
Voordat hij als 18-jarige werd opgeroepen om zijn militaire dienstplicht te vervullen werkte André, tezamen met zijn vader, op de kasteelhoeve van de graaf van Heks.
Toen hij naar 'den troep' vertrok kreeg André van de pastoor 5 frank, veel goede raad en de zegen.
Na een opleiding in het Regiment Génie van de Spoorweg werd hij in september 1913 ingelijfd bij de Artillerie van het Fort van Loncin (Luik), onder het bevel van Kolonel Naessens.
Het Motu Proprio, een kerstverhaal van Lambrecht Lambrechts
Even vooraf...Het zingen zat de jonge Lambrecht in het bloed. Zijn muzikale ooms en neven Lambrechts zongen in de kerk, onder leiding van oom Jan.
Lambrecht zong als kind zo ontroerend mooi en was zo geboeid door muziek, dat zijn ouders hem vanaf zijn zeven jaar lessen notenleer en klavier lieten volgen bij Cornelis Moens, schepen-secretaris en koster-organist van Werm.
Ondertussen mocht Lambrecht in Hoeselt bij pastoor Henderix op een lage clavecimbel gaan spelen en kreeg hij oefenlessen op een oud spinet van koster-organist Peters.
Toen het spinet van de koster het had begeven begon Lambrecht liedjes op te tekenen uit de mond van de Hoeseltse 'volksjongens'.
En op zekere dag kocht vader Lambrechts bij een openbare verkoop, vermoedelijk van bezittingen van Ter Bosch, een piano, die Lambrecht in één van zijn verhalen 'de trots van het kleine veldkasteel' noemde.
Voorlopig zonder vaste betrekking, kreeg hij in Luik een degelijke opleiding in de zangkunst. In de novelle 'Het Motu Proprio' wekt hij de indruk dat dit gebeurde tijdens zijn legerdienst.
De novelle Het Motu Proprio werd gepubliceerd in 1922 maar is gebaseerd op een belevenis in december 1902, toen Lambrecht Lambrechts, na een afwezigheid van acht jaar, met kerstmis als solozanger optrad in de kerk van Hoeselt.
Pastoor Kerkhofs, die eerst een verwoed tegenstander was van de moderne Vlaamse Kerkmuziek had zich bekeerd en Lambrecht uitgenodigd om de kerstmissen te komen opluisteren.
In een brief van 11 januari 1933 schreef Maria Vandendoorne, Lambrecht's echtgenote, aan Frans de Vleeschouwer, een intieme vriend van haar inmiddels overleden man:
"Mijn man zong in de kerk van Hoeselt, op de hoogdagen. Op Kerstdag zong hij om 5 u. ‘s morgens. Vrouwen weenden dan. Vóór 5 u. trokken wij door het donkere dorp: moeder, mijn man en ik, en de meid voorop, naar de verlichte kerk... zo spookachtig dat ik het nog niet kan vergeten.
Op Pasen zong hij het Alleluia"