Het Bier van Schalkhoven

De inspiratie voor zijn talloze novellen, liedjes en gedichten stak Lambrecht Lambrechts op bij zijn wijde omzwervingen door onze contreien. Hij liet zich overweldigen door de Haspengouwse en Kempische natuur en vooral… hij sprak met de gewone mensen. Hij aanhoorde hun belevenissen en verhalen en noteerde datgene wat zij zongen, vaak overgeleverd uit een ver verleden.
In Hoeselt zelf had hij zo van die plaatsen en mensen waar hij graag naar toe ging en die hem inwijdden in al de aspecten van de lokale folklore. De bekendste was zijn boezemvriend Elias Vrancken of Elias van de Gèle. In zijn haammakersatelier kon die urenlang vertellen over sjoverikken, dwaallichtjes en ander onguur gespuis dat ’s nachts rondspookte in de Hoeseltse velden. Hij wist ook alles over de intriges en de faits divers in het dorp. Veel van datgene wat hij daar opraapte vinden we terug in de literatuur van Lambrechts Lambrechts. Ook bij broeder Meesters, de laatste kluizenaar van Vrijhern, ging hij al eens langs om een babbeltje te doen. En bij de brouwer in Schalkhoven, die de toogkal hoorde in al die winningen en dorpscafekes waar hij zijn bier ging slijten.